- خانم کریمی شما امروز برنامه ای داشتید تحت عنوان تولید مستند سینمایی و تلویزیونی و تقریبا دو سال می شود که مسوول افغان فلم هستید فعالیت افغان فلم را چطور ارزیابی می کنید؟
– در ۲۰ سال گذشته افغان فلم مستند نمی ساخت و خیلی رویکرد تولیدی نداشت. فلم بلند داستانی هزینه بالا لازم دارد و امکان اینکه به بن بست بخوریم وجود دارد. پس چرا ما از فلم های مستند و فلم های اجتماعی و تاریخی شروع نکنیم.
مثلا در جشنواره ونیز، لوکارنو، اتفا و…
فلم های هستند که در سطح جهانی جایزه گرفتند. متاسفانه در افغانستان سینما ها فعال نیست و نمایش عمومی خیلی موسوم نیست و اطلاعات خیلی کم است. و گرنه ما حتی فلم های بهتر از اسامه داریم.
2. باتوجه به آینده سیاسی افغانستان بعد از خروج نیروهای خارجی و نشست استانبول؛ آینده سینما، تلویزیون و زن را چگونه می بینید؟
– اگر سیاسیون ما باز هم بر سر قدرت نفاق کند، وضعیت در کل، و شرایط رسانه، سینما، زن، هنر و فرهنگ به قهقرا خواهد رفت. اما اگر سیاسیون عاقل شوند و متحد گردد و برای حفظ ارزش ها و دست آورد های که طی ۲۰ سال گذشته بدست آورده ایم اتحاد داشته باشد، ما چیزی از دست نخواهیم داد و وضعیت خیلی بهتر خواهد شد.
ما بیم این را نداریم که نمی توانیم. خارجی ها در سال ۲۰۱۴ رفتن و افغانستان سقوط نکرد.
مشکل افغانستان سیاسیون افغانستان است که بازی های عجیبی می کند که هم زن، هم رسانه و هم فرهنگ از آن متاثیر می شوند.
3.یعنی نیمه دوم دهه ۷۰ خورشیدی بار دیگر تکرار نخواهد شد؟
– امکان ندارد که تکرار شود چون آن دوره با این دوره فرق می کند؛ در آن دوره رسانه بسیار کم کار بود، دسترسی با اطلاعات بسیار کم بود، تکنولوژی به این حد پیشرفت نکرده بود و ارتباط برقرار کردن با دنیای خارج به این ساده گی امکان پذیر نبود و دنیا هم از ما خیلی نمی دانست. اما حالا شرایط است؛ تکنالوژی خودش مانع بزرگ است بر سر راهی که ما به گذشته بر بگردیم. امروز هر اتفاق کا در گوشه و کنار این سرزمین می افتد، دو دقیقه بعد بازتاب داده می شود. دیگر سکوت نیست.
نسل جدید افغانستان نسل آگاه است. حداقل نسل که در بیست سال گذشته بدنیا آمده ۲۰ ساله است و لیسانس دارد و مسل بی سواد و نا آگاه نیست. بلکه نسل است که با تکنولوژی، با زنده گی مدرن و با رفاه آشنایی دارند. این نسل نسل نسیت که شما بتوانید یوغ برده گی
به گردنش بیاندازید.
درخت های دنیا با آب آبیاری می شود ولی درخت امید افغانستان با خون فرزندان این سرزمین آبیاری شده و سبز شده و کسی نمی تواند با دید ایدئولوژیگ و سنتی ما را با قهقرا ببرد.
اگر این وطن دوباره سر پای خود استاده ، اگر دوباره ساختمان ها ساخته شده و خانه ها آباد گردیده، به یک امید بوده و این امید از مبارزه یک نسل بوجود آمده.
از طرف دیگر، رسانه ها و سیاسیون باید مسئوولانه عمل نمایند؛ رسانه ها جنگ روانی را متوقف نمایند. ما باید برنامه های داشته باشیم که به مردم امید بدهیم و ایجاد امید نمایم.
و سیاسیون ما هم باید به هم پذیری برسند. بیم من این است که سیاسیون ما نتواند به تحمل و هم پذیری سیاسی برسند.
4.سینما پارک تخریب شد، ثمر اعتراض بانو کریمی چیست؟
ما با شهرداری بارها ملاقات کردیم ،و به آنها طرح هم پیشنهاد کردم اما هیچکدام اش قبول نشد ، و وقتی طرح تخریب قطعی شد بنده در آن جلسه خیلی اعتراض کردم اما گوش شنوایی نداشتند ،آنها فکر می کنند لجبازی یعنی قدرت .سینما را ویران کردند به بهانه های مختلف مثل وجود معتادها و…اما این مسایل با تخریب سینما حل نمی شود و نیاز به یک سیستم قوی دارد . حالا هم فقط چند شاخه گل کاشته اند .حالا هم ما اثری از طرح ها و برنامه هایی برای سینما پارک داشتند دیده نمی شود ،و بعد از آن وقتی صدای ما شنیده نشود دیگه اصلا مهم نیست چه میکنند ؟ ما تلاش بندگی خود را کردیم .
5.آرزوی شما برای سینمای افغانستان و بانو کریمی چیست ؟
آرزوی من این است که ما بتوانیم سینمای افغانستان را دوباره احیاء نماییم ،صالون های سینما داشته باشیم ،مردم بیایند فلم تماشا کنند ،و سینما جزو بدنه مهم معرفی هویت این سرزمین باشد . مردم را ترغیب نماییم تا داستان های خودشان را ببینند ، از خوبی های شان لذت ببرند و از اشتباهاتشان عبرت بگیرند .
و برای خودم آرزو دارم که فلم بسازم و استوار باشم و هم چنان به پیش…
گزارشگر : سید مصطفی افغان
