«کاکه‌» اصطلاحی است که از سوی مردم به افراد خاصی داده می‌شود. «کاکه‌ها» در ولایت‌های مختلف وجود دارد. در گذشته گروه ‎کاکه‌ها در بسیاری از ولایت‌ها مانند هرات، قندهار، کابل، مزار و … وجود داشت و مردم آن‌ها به نام «کاکه» می‌شناختند. اما امروزه این اصطلاح کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. کاکه‌ها انسجام درونی یا ارتباط صنفی باهمدیگر نداشتند. مردم هر فردی را که دارای ویژگی‌های زیر می بود به نام کاکه خطاب می کردند و آن‌ها با همان نام شهرت می‌یافتند.

ویژگی‌های کاکه‌ها

پوشیدن کلاه قره قول
داشتن لنگی پهلوی
پوشیدن لباس مرتب و خوشرنگ
مشارکت داوطلبانه در فعالیت‌های اجتماعی و خیریه
کمک‌های انسان دوستانه به افراد نیازمند
دستگیری از مظلومین و ایستادگی در برابر ظالمین
مردم دوستی
عدم شهرت طلبی
تواضع و فروتنی
تاریک دنیا

اسامی شماری از کاکه‌های کابل

كاكه‌ حاجي كاه ‌فروش
ـ كاكه احمد برنج فروش
ـ كاكه داود قندتول
ـ كاكه بدروي نانوا (ببرو)
-كاكه عبدالعزيز لنگرزمين
ـ كاكه عبدل نعلبند.
كاكه دوست بچه حاضر خان
ـ كاكه محمد علي برق (معروف – بچه بايي)
ـ كاكه‌ خالوي ريكاخانه
ـ كاكه رضاي عرعري
ـ كاكه اكبر
- كاكه غني نسواري
- كاكه باباي برق
-كاكه سائين قنات
- كاكه سائين پيزار
- كاكه شيردل
- كاكه زاغ
- كاكه بخشو
- كاكه رمضان بچه‌جو
- كاكه ششپر
- كاكه اسلم سونه
- كاكه حسن پيس
- كاكه يوسف
- كاكه اورنگ
- كاكه سيدامير قبركن
- كاكه طاووس
- كاكه شلوار
- كاكه زنبور
- كاكه بچه دوغاب
- كاكه نقره
- كاكه حسين
- كاكه قلندر چتربردار
- كاكه شمشم (آغا شمشم)
- كاكه ياروي سنگ‌كش
- كاكه خان جان بيك توتي
- كاكه سخي‌داد
- كاكه اكرم
- برات بچه‌گلي
- سيدجعفر مشهور به برقي
- ميرعلي‌احمد مشهور به زنجيري آخرين كاكه و يا جوانمرد كابل حبيب‌الله مشهور به «لالا» مي‌باشد.