این روزها برخورد نامناسب والی هرات که بعد از دستگیری مجرمان رخ داده است خبر ساز شده است .
بسیاری از اشخاص برخورد ناشیانه والی هرات با مجرم را بجا دانسته اند و اعتراض حقوق دانان و فعالان مدنی را به باد تمسخر گرفته اند .
نیچه در باب ” نشانه های فرهنگ برتر و فروتر ” میگوید : بزرگترین پیشرفت آدمیان بر پایه یادگیری استنتاجِ صحیح بوده است ” .
مادامی که ما از رخدادهای جامعه نتایج غلط بگیریم در همین مرحله از عقب ماندگی باقی خواهیم ماند .
نیچه پیشرفت یک فرهنگ را در این میداند که ما نتیجه گیری های صحیح را بیاموزیم تا بر اساس آن عملکردها و قوانین مان را اصلاح سازیم .
چند مساله در حرکت والی وجود دارد که او را محکوم میسازد:
یک ) نقض قانون از سوی مجری قانون .
بر اساس قانون اساسی مجرم در حین مراحل کشف، محاکمه،تحقیق و پس از آن از حقوقی برخوردار است که باید رعایت گردد. ولی والی با نقض این حقوق خود را در صف مجرمان قرار داده است .(جرم خفیف)
دوم) قطعا مجرم شخصی است که باید مجازات گردد ولی ما باید قادر به تفکیک حد مجازات و عدم جواز هرگونه مجازات باشیم . یعنی جرم مجرم دلیلی بر جواز هر گونه تحقیر و توهین و نقض کرامت انسانی اش نیست. نفس مجازات برای پاک سازی شخص از جنایات است نه محکومیت او به انواع توهین و تحقیر ها . اگر ما حقوق اساسی او را پایمال کرده و هرگونه عمل غیر انسانی را بر مجرم روا داریم این سوال مطرح میشود که چگونه نقض قانون ، خشونت و تحقیر میتواند از جرم جلوگیری کند؟ در واقع جرم را با جرم از بین نمی برند .و جایگاه قانون برای چنین مواقعی ست.
سوم ) مقدار مجازات مساوی با اندازه جرم است . اگر مجرم به ۱۰ سال حبس محکوم گردد .یک روز بعد از آن قانون علیه کسی است که او را در زندان نگه میدارد . و در مورد این مساله نیز همینگونه است .
انواع مجازات مجرم عبارت از حدی ،قصاصی،تعزیری و حبسی می باشد نه معادل با هر گونه توهین و نقض کرامت انسانی.
چهارم ) هدف از تاسیس قانون جزایی اصلاح مجرمین است و مادامی که اجرای آن با روش صحیح صورت نگیرد ، اصلاحی به میان نخواهد آمد.
تا زمانیکه مردم هدف قانون گذاری که اصلاح افراد است را درک نکنند و روش اجرای مجازات را معطوف به خشونت بدانند ، قادر به تفکیک مسایل نباشند، بر جواز هر گونه تحقیر و نقض حقوق مجرم رضایت بدهند و نتوانند از اتفاقات “نتایج صحیحی” بگیرند هرگز از این مرحله دایره خشونت و عقب ماندگی بیرون نخواهیم رفت.
