چرا برخی کودکان از مکتب رفتن می‌ترسند؟
تجربه نشان داده که امتناع یا ترس از مکتب در هر سنی دیده می‌شود؛ اما، علت‌ها و دلایل متفاوت دارد.
دلایل متعددی وجود دارد که چرا کودکان به ویژه کودکانی که در سنین پایین وجود دارند، از رفتن به مکتب می‌گریزند. آن‌ها بهانه‌های مختلفی را برای نرفتن به مکتب مطرح میکنند.
برخی از کودکان نیاز دارند تا زمان بیشتری برای سازگاری با قوانین و محیط‌های جدید خود سپری کنند. بازگشایی مکاتب پس از تعطیلات، به دنیا آمدن خواهر یا برادر، بیماری و یاهم مرگ یکی از وابستگان می‌تواند باعث اضطراب و دل‌شوره کودک شود. حتی کودکی که قبلاً این طور نبوده ممکن است دچار این اضطراب‌ها شود
راه‌حل
با فرزندان‌تان در باره‌ی آنچه که در روزهای رفتن به مکتب انجام می‌داده، صحبت کنید و روی نکات مثبت و جالب، توجه بیشتری کنید. ساعات روز آنان را طوری برنامه‌ریزی کنید تا احساس رضایت بیشتری کنند. استفاده از وسایل کوچک و جالبی که به طور چشم‌گیری باعث کاهش اضطراب و تقویت اعتماد به نفس کودکان تان می‌شود، بسیار موثر است. مثل گذاشتن یادداشت‌هایی با پیام محبت‌آمیز، اسباب‌بازی کوچک و یاهم عکس‌شان در بکس مکتب، کودکان دل‌گیر از مکتب را برای رفتن به مکتب تشویق می‌کند.
اکثراً کودکانی که در صنف‌های اول و دوم قرار دارند، برای نرفتن به مکتب بهانه‌گیری میکنند. این بهانه‌ها ممکن است دلایل متعددی داشته باشد. از جمله ترس از سوار شدن به موتر، جنگ و دعوا کردن با دوستان مکتب، توبیخ شدن توسط معلم، قادر نبودن به بستن بندهای کفش و بکس مکتب و یاهم تحت تمسخر قرار گرفتن توسط دیگر دانشآموزان می‌توانند دلایلی برای نرفتن برخی از کودکان خورد سال به مکتب به شمار بروند.
با این‌حال، با معلم چنین کودکانی صحبت کنید و شیوه‌های جدیدی را برای حل مشکل کودکان‌تان پیدا کنید. به عنوان مثال، اگر کودکان‌تان را در مکتب مسخره میکنند، به معلم‌اش بگویید تا این مساله را با دیگر بچه‌ها مطرح کند تا مانع تکرار آن شود. اگر سرویس مکتب می‌ترسند، با راننده سرویس در تماس شوید و از او بخواهید که فرزندان‌تان را با اسم صدا کرده و به او خوش‌آمدید بگوید و اجازه بدهد در چوکی‌ای که او می‌خواهد بنشیند.
اگر فکر می‌کنید که کودکان تان به کمک بیشتری نیاز دارند، به معلمان‌شان بگویید که به آنان توجه و کمک بیشتری بکنند و اگر امکانش را داشتید معلم شخصی بگیرید. به‌جای این که سعی کنید خودتان معلم کودک‌تان شوید همانند یک راهنمای خوب عمل کرده و به آن کاری که فرزندان‌تان خوب انجام می‌دهد، تکیه کنید. آنان را مطمین سازید که در صورت اشتباه انجام دادن کاری هیچ مساله‌ی پیش نمی‌آید و تنها انتظاری که از او دارید این است که سعی کند بهترین باشد.
دکتر محمدجواد قاسم‌زاده، نویسنده‌ی کتاب روان‌شناسی کودک، به خانواده‌ها توصیه کرده تا کشف کنید که چه عاملی در مکتب آن‌قدر کودک‌تان را آزار می‌دهد که از رفتن به آنجا خوداری میکنند. با کودک‌تان صحبت کنید و آنان را تشویق کنید تا تمام خبرها و اتفاقاتی را که باعث می‌شوند به مکتب نروند، برای شما بگویند. آقای قاسم‌زاده تاکید می‌کند که از کودک‌تان بخواهید فهرستی از آنچه در مکتب مورد علاقه‌شان است و آنچه را دوست ندارند، با ذکر دلیل برای شما بگویند. به گفته‌ی او، این اقدام باعث می‌شود تا بدانید که آیا نشانه‌هایی از این که کودکان‌تان از مکتب رفتن نمی‌ترسند ولی از ترک خانه واهمه‌ی دارند، می‌بینید یا خیر؟ ممکن است شما نتوانید به حل و رفع مشکل بپردازید، ولی می‌توانید به کودکان‌تان کمک کنید با احساسات‌شان کنار بیایند.
با نشان دادن علاقه‌ی تان و درک مسایل‌‌شان، به آنان اطمینان خاطر بدهید. با دوستان و برادر و خواهرهای کودکان تان صحبت کنید. شما اغلب می‌توانید با پرسش، از احساسات کودکان‌تان آگاه شوید. گاهی برادر یا خواهر بزرگ‌تر می‌تواند اطلاعات مفیدی به شما بدهد یا شما را در حل و رفع مساله یاری کند. با معلم کودکان‌تان صحبت کنید، مشکل را با او در میان بگذارید. سرآغاز این رفتار چه آموزشی و چه احساسی باشد، معلم باید از قضیه اطلاع داشته باشد و حتی ممکن است بتواند در حل و رفع آن مشکل کمک بزرگی به شما بکند.
یکی از کارهایی که می‌تواند مفید واقع شود این است که کودک را به مکتب و محیط آن علاقه‌مند سازید. راه‌های مختلفی را برای تشویق کودک به مکتب رفتن بیازمایید. با نظر مساعد در باره‌ی مکتب صحبت کنید. روزهایی را که قرار است اتفاق خاصی در آن مکتب بیفتد یا برنامه‌ی خاصی در مکتب وجود دارد، در تقویم علامت بگذارید. مثلاً به کودک خود بگویید: «این هفته قرار است تمام هم‌صنفان‌تان را برای بازدید از یک موزیم ببرند. فکر می‌‌کنی چه چیزهای تازه ببینید؟ یادت باشد همه چیز را برای من تعریف کنی.»
اگر دلیل خاصی برای دوست نداشتن یا احساس ناراحتی کودکان‌تان نسبت به مکتب وجود ندارد، لازم است که والدین هوشیارتر و تزبین‌تر باشند. والدین در باره‌ی هر کدام از روزهای مکتب با فرزندان خود صحبت کنند و عکس‌العمل آموزگاران‌شان را ببینند. رفع نگرانی کودکان ناشی از رفتن به مکتب، نیازمند کار گروهی، یعنی والدین و آموزگاران است. تشویق‌های معلم، داوطلب شدن دانشآموزان، زنگ تفریح برای استراحت و حتی اختصاص دادن ساعتی در هرهفته برای صحبت کردن مدیر مکتب با دانشآموزان، می‌توان نظر کودکانی را که از رفتن به مکتب هراس دارند تغییر دهد.
/انتهای پیام/
