پنجمین نشست کارگاه خاطره‌نویسی امروز جمعه (19 عقرب) به صورت آنلاین برگزار گردید.
استاد سید نادر احمدی شاعر شناخته‌شده و مترجم چیره‌دست کشور در ادامۀ سلسله نشست‌های قبلی، با تأکید بر دو اصل مطالعه‌ی مداوم ونوشتن مداوم گفت: مطالعه مداومِ خاطرات گذشته‌گان، سبب افزایش آگاهی از یک‌سو و آشنایی با نویسندگان از سوی دیگر و الگو‌گیری از سبک ویژه‌ی آنها از جانب سوم می‌گردد.
او در ادامه‌ی صحبت‌هایش افزود: یک نویسنده باید با ادبیات کلاسیک فارسی و جهان آشنایی داشته باشد تا بتواند اثر بدیع خلق کند.
احمدی همچنین به پیشنه‌ی خاطره‌نگاری اشاره نمود و «سفرنامه ناصرخسرو» را نخستین نمونه‌ی خاطره‌نویسی در ادبیات کلاسیک خواند و اظهار داشت: ناصرخسرو با سفرنامه‌ی بی‌نظیرش نخستین گام را در خاطره‌نویسی/ سفرنامه‌نویسی برداشته است. بعد از او ابوریحان بیرونی نیز دست به نگارش خاطراتش زد که بخش‌هایی از آن در کتب تاریخ نقل شده است ولی اثر مستقل از او به یادگار نمانده است. سومین اثری که می‌توان از آن نام برد، اثر ابوالفضل بیهقی است. وی نیز در اثر بی‌مانندش مشاهدات خود را به تحریر آورده است.
احمدی در ادامه سخنانش به چند نکته‌ی دیگر نیز اشاره کرد و گفت: نویسنده‌ی خاطره در ضمن رعایت نکات درس‌های قبلی، این چند نکته را نیز به یاد داشته باشد:
- راستی و درستی در نقل وقایع: خاطره چشم دید نویسنده است. از این‌رو ضروری است تا در نوشتن وقایع اصل «راستی و درستی»س را رعایت نماید. حکایت‌هایی را که سعدی در اثرگراسنگش آورده اکثراً چشم دیدهای اوست که به صورت حکایت و داستان روایت شده است. محمدعلی اسلامی ندوشن یکی از نویسندگان برجسته‌ی زبان فارسی است که با استفاده از تکنیک «سهل ممتنع» توانسته مخاطبین بی‌شماری داشته باشد. زبان سبک او ساده و بسیار پخته است.
- واقع گرایی: واقع‌گرایی یک اصل اساسی در خاطره‌نویسی است. این اصل باعث ماندگاری اثر می‌شود.
- سادگی و برانگیختن احساس یگانگی در خواننده: همذات پنداری و یگانگی از جمله شاخص‌های یک خاطره‌ی خوب به حساب می‌آید.
- نقد خاطرات خود: یکی از وظایف نویسنده‌ی خاطره این است که حداقل 15 دقیقه را برای نقد خاطره‌ای را که خود نوشته بگذارد. نویسنده باید منتقد خود باشد. هر متنی را که نویسنده خلق می‌کند باید حداقل پنج بار آن را بازنویسی نماید.
خبرهای مرتبط
