منابع خبری از درگذشت محمدعلی بهمنی شاعربزرگ معاصر ایرانی خبر می‌دهند.
به گفتۀ این منابع وی روز جمعه (9 سنبله) در اثر سکته مغزی در سن 82 سالگی در تهران درگذشت.
محمدعلی بهمنی در سال 1321 در شهر دزفول ایران متولد شد. او نخستین شعرش را در ده سالگی سرود و در مجله «روشنفکر» در سال 1331 به چاپ رساند.
در سال 1345 همکاری‌اش را با رادیو آغاز کرد. در سال 1352 در شهر بندرعباس اقامت گزید. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال 1353 به تهران آمد و در سال 1363 دوباره به بندرعباس بازگشت.
بهمنی یکی از توامندترین و مؤثر ترین غزل‌سرایان و ترانه سرایان ایران به شمار می رود. نخستین مجموعه شعر او به نام «باغ لال» در سال 1351 توسط انتشارات بامداد به نشر رسید. «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود» و «شاعر شنیدنی است» از دیگر آثار منتشر شدۀ اوست که از شهرت فراوان برخوردارند. وی در سال 1378 غزل‌سرای نمونه شناخته شد و در سال 1385 در نخسیتن جشنواره شعر فجر همراه حسین منزوی برگزیده شعر کلاسیک گردید.
آثار چاپ شده
- باغ لال(۱۳۵۰)
- در بیوزنی(۱۳۵۱)
- عامیانه‌ها(۱۳۵۵)
- گیسو، کلاه، کفتر(۱۳۵۶)
- گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود(۱۳۶۹)
- دهاتی (۱۳۷۷)
- غزل(۱۳۷۷)
- شاعر شنیدنی است(۱۳۷۷)
- عشق است(۱۳۷۸)
- نیستان(۱۳۷۹)
- کاسهٔ آب دیوژن، امانم بده(۱۳۸۰)
- این خانه واژه‌های نسوزی دارد(۱۳۸۲)
- من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم(۱۳۸۸)
- غزل زندگی کنیم(گزیده غزل) (۱۳۹۲)
نمونه شعر
دراین زمانهٔ بی‌های و هوی لال‌پرست خوشا به حال کلاغان قیل و قال‌پرست
چگونه شرح دهم لحظه‌لحظهٔ خود را برای این‌همه ناباور خیال‌پرست
به شب‌نشینی خرچنگ‌های مردابی چگونه رقص کند ماهی زلال‌پرست
رسیده‌ها چه غریب و نچیده می‌افتند به پای هرزه‌علف‌های باغ کال‌پرست
رسیده‌ام به کمالی که جز اناالحق نیست کمال دار برای من کمال‌پرست
هنوز زنده‌ام و زنده بودنم خاری‌ست به تنگ‌چشمی نامردم زوال‌پرست
