با افزایش فقر و بیکاری در افغانستان، شماری از جوانان فارغ‌التحصیل به‌ویژه دختران برای تأمین معیشت زندگی‌شان به پشم‌ریشی روی آورده‌اند.
نساء و زهرا دو تن از دختران فارغ‌التحصیل هستند که این روزها در غرب کابل مصروف پشم‌ریشی هستند. آن‌ها پشم را از دکانداران گرفته و با استفاده از دست یا ماشین پشم‌ریشی تبدیل به نخ می‌کنند و پس از تحویل دادن نخ‌ها به صاحب دکان در عوض دستمزد دریافت می‌کنند.
نساء می‌گوید: «من لیسانس فزیک از دانشگاه کابل دارم. روزگار بد و اقتصاد ضعیف مجبورم کرده است تا پشم بریشم، بادام‌شکنی و خامک‌دوزی کنم.»
او می‌افزاید: «روزانه یک تا دو کیلو پشم می‌ریشم و برای هر کیلوی آن صد افغانی دستمزد می‌گیرم.»
زهرا که از رشته هنرهای دانشگاه کابل فارغ شده و حالا پشم‌ریشی می‌کند، نیز می‌گوید : «خوشحالم که با شغل پشم‌ریشی می‌توانم به خانواده‌ام برای مصارف زندگی و تهیه مواد سوخت زمستان کمک نمایم.»
وی می‌افزاید که صدها زن دیگر نیز مصروف این کار هستند و از این طریق مصارف روزمره شان را به دست می‌آورند.
کاکا داوود یکی از کسانی است که با زنان شاغل در این بخش همکاری دارد. او می‌گوید زن‌های زیادی از دکانش پشم می‌برند و این باعث رونق کارش شده است.
کاکا داوود خوشحال است که زنان می‌توانند با این کار برای مصارف روزمره زندگی‌شان پول به‌دست بیاورند.
او همچنین می‌افزاید که پشم‌ریشی یکی از فرهنگ‌های قدیم در افغانستان است که فعلا ًما از آن طریق برای زنان شغل ایجاد کرده‌ایم.
پس از تسلط طالبان در افغانستان، بسیاری از مردان و زنان از کار بیکار شدند. به دلیل فقر و بیکاری بسیاری از جوانانی که از دانشگاه فارغ شده‌اند به دستفروشی کنار سرک روی آورده‌اند. طبق آخرین آمارها، نزدیک به نوزده میلیون افغان در افغانستان زیر خط فقر زندگی می‌کنند و توانایی به دست آوردن نیاز های اولیه شان را ندارند.
فاطمه حسینی
