اسیر هروی شاعر نام‌دار، نویسنده مشهور و یکی از پیشکسوتان هنر طنزپردازی در هرات وفات کرده است.
غلام حیدر اسیر هروی، بیش‌تر عمرش را صرف پاسداری و صیانت از فرهنگ و زبان فارسی و حفظ واژه‌های رایج در هرات کرده است.
از او به عنوان هرات شناس معروف هم یاد می‌شد و از کهنه‌کاران زبان و ادبیات در هرات، از سال‌ها به این طرف با بیماری «دیابت» یا قند خون دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
وفات استاد اسیر هروی را فعالان و فرهنگیان هرات ضایعه‌ی بزرگ در ادب و هنر زبان فارسی خوانده‌اند.
فرهنگیان هرات آقای هروی را سرمایه‌ی معنوی برای پاسداری از هویت و زبان فارسی کهن و همچنین پاسدار «لهجه»ی شیرین هراتی می‌دانند.
داوود عرفان، رئیس پیشین انستتیوت مطالعات استراتژیک افغانستان در هرات، در پیوند به وفات استاد هروی در صفحه فیسبوک خود نوشته: “اسیرها چه غریبانه پر می‌کشند. اسیر هروی یک عمر در خدمت فرهنگ هرات بود و غریبانه چشم از جهان فرو بست.”
آقای عرفان نوشته که “اسیر هروی مصداق بارز بی‌مهری روزگار در حق جامعه‌ی فرهنگی بود. اسیر انبنچه‌ای از واژه‌های اصیل هراتی بود و خورجینی از طنز هراتی.”
همچنین شماری دیگر از فرهنگیان و بزرگان هرات وفات او را ضایعه‌ی بزرگ دانسته‌اند.
غلام حیدر اسیر هروی، دست‌آوردهای زیادی از خود به یادگار گذاشته است.
کتاب «انبنچه‌ی گپ هرات» مشهورترین اثر استاد هروی است که در حوزه‌ی زبان فارسی با گویش محلی هراتی نوشته شده است.
همچنین راه اندازی نشریه «پالون» از دیگر ابتکارات آقای اسیر هروی به شمار می‌رود.
در کنار این‌ها، او آثار گرانبهایی بی‌شماری دیگر هم از خود به یادگار گذاشته است که در رونق زبان و ادبیات فارسی، گنجینه‌ی بزرگی است.
