شاپور جورکش، شاعر، منتقد و نمایش‌نامه‌نویس برجستهٔ ایرانی، به دلیل مشکلات ریوی صبح روز جمعه، ۶ اسد سال ۱۴۰۲، در بیمارستانی در شهر شیراز چشم از جهان فرو بست.
جورکش، دانش‌آموختهٔ رشته زبان و ادبیات انگلیسی دانشگاه شیراز و یکی از برجسته‌ترین منتقدان ایرانی بود که در دهم دلو سال ۱۳۲۹ در شهرستان فسای استان فارس به دنیا آمد.
از او آثار زیادی برجا مانده است که «خفیه‌نگاری خشونت در سرزمین آدم‌لتی‌ها»، «بوطیقای شعر نو»، در رابطه به شعر نیما یوشیج، «زنده‌گی عشق و مرگ از دیدگاه صادق»، «دموکراسی و هنر» از جمله آثار معروف و ماندگار این شاعر و منتقد به شمار می‌روند.
«نام دیگر دوزخ» و «هوش سبز» از جمله آثار معروف شعری او به حساب می‌روند.
نمونهٔ شعر از شاپور جورکش:
شب بخير
ماه خفته و ستاره‌ها
گوييا به كوچ رفته‌اند
شهر بی‌صداست
يک دوجا
روشنای چند پنجره
هاي هوي باد و
گاه گاه
جير جير چند زنجره
دانه‌های روی بام را
كبوتران
خورده‌اند و رفته‌اند
آه
روز و شب برای من چه فرق می‌كند
من كه قصّه‌هاي بامدادي دلم
گوييا سرآمده
ماه من
اي سلام بي بديل
بي تو بوسه و سلام
از لبان دختران قصّه هام
پاكشيده رفته‌اند
چه بگويمت
گفتمت هزاربار آنچه گفتنی است
آشيان بی‌پرنده هم
مثل آن پرنده‌ی بی‌آشيانه رفتنی است
باغ ساكت است
عطرياس و بوی نسترن
سرخوشم نمی‌كنند
من كه لحظه‌های زندگيم
چون كبوتران بی‌قرار
باتو پركشيده
تا ديار دور دست رفته‌اند
اسم شب چه بود
فال هفته‌ام چه گفت
شب بخير
يادگار بهترين سال‌ها و ماه‌ها و هفته‌ام
شب بخير
گنج ساليان عمر رفته‌ام
گزارش از: فیروز میرزا
