تجلیل از اعیاد ملی و مذهبی با انواع مختلف رسم و رواج‌ها همراه است. هر منطقه رواج خاص خود را دارد. رواج‌هایی که عمدتاً در اکثر مناطق افغانستان وجود دارد به صورت فشرده عبارتند از:
- دید و بازدید از اقارب و دوستان: دیدار از اقارب و دوستان نزدیک، یکی از رسوم بسیار پسندیده در افغانستان است. مردم شهرها و روستاها در ایام عید برای بازدید و احوال‌گیری از دوستان و اقارب نزدیک خود به خانۀ آنها می‌روند. گاه تنها و گاهی با تمام اعضای فا‌میل خود از دوستان و خویشان نزدیک خویش احوال‌گیری می‌کنند. بعد از احوال‌گیری دوباره به خانه‌های شان بر‌می‌گردند.
- دیدار از صاحبان مصیبت: در ایام عید کسانی که صاحب مصیبت می‌باشند (صاحب مصیبت کسی است که یک عید بر شخص متوفی آن نگذشته باشد)، در خانه خود می‌نشینند. دوستان و اقوام نزدیک آنها برای دلجویی به خانۀشان می‌روند و با نوش‌جان نمودن خرما و یک پیاله چای دوباره به منزل‌شان باز‌می‌گردند. اگر در یک اتحادیه چند صاحب مصیبت وجود داشته باشد، در ایام عید، معمولاً همه صاحبان مصیبت در یکجا جمع می‌شوند و اعضای اتحادیه برای عید مبارکی نزد آنها می‌آیند.
- عیدی دادن: عیدی دادن برای کودکان یکی دیگر از عنعنات مردم افغانستان است. این رسم در روستاها و شهرها هنوز وجود دارد. بزرگان خانه با کودکان خود یا کودکانی که برای عید کردن به خانه شان آمده‌اند، مبلغ 10 -100 افغانی عیدی می‌دهند و گاهی هم عیدی، چیزهای دیگری غیر پول می‌باشد.
- عیدی بردن: پیش از این‌که عید فرابرسد، نامزادداران برای نامزادان شان عیدی می‌برند. لباس و وسایل ضروری دیگر از جمله چیزهایی‌اند که به عنوان تحفه عیدی برده می‌شوند.
- عیادت بیماران: عیادت بیماران یکی دیگر از عنعنات مردم در ایام عید می‌باشد. معمولاً کسانی که از یکی از دوستان شان در بستری بیماری قرار دارد، در ایام عید به پرسیدن و عیادت شان می‌رود و این امر باعث تسلی خاطر آنان می‌گردد.
