از چهل و نهمین سالروز ارتحال آیت الله العظمی حجت در کابل تجلیل شد
روز پنجشنبه (14 ثور) در شهرکابل تجلیل گردید.
در محفلی که به همین مناسبت در سالن اجتماعات نمارسانه دایر گردیده بود، حضرت آیت‌الله محسن حجت فرزند آیت‌آلله حجت و شماری از روحانیون و فرهنگیان اشتراک ورزیده بودند.
سید کاظم حجت نواسه آیت‌الله حجت هدف از برگزاری این محفل را بزرگداشت از خدمات علمی، فقهی، دینی و اجتماعی حضرت آیت‌الله حجت عنوان نمود و گفت: آیت‌الله حجت خدمات بزرگی را برای جامعۀ تشیع در افغانستان انجام داده است.
آیت‌الله سید میراحمد کابلی مشهور به میرعلی‌احمد حجت در حدود سال‌های 1307 یا 1308 هجری قمری (مطابق با 1368 یا 1369 شمسی) در شهر کابل دیده به جهان گشود. نسب اصلی وی به سید حسن‌آقا -که در گردیز مدفون است- می‌رسد.
وی در 12 سالگی به مشهد رفت و تحصیلات حوزوی خود را در مدرسه ابدال‌خان کنار مقبره پیر پالان‌دوز آغاز کرد. سپس در سال 1300 خورشیدی همراه برادر کوچکش سید جلال شریعت به قم رفت و در مدرسه دارالشفاء اقامت گزید و مدت سه سال را از محضر آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی و دیگر بزرگان علمی کسب فیض نمود.
در سال 3004 خورشیدی برا ی ادامۀ تحصیل به نجف اشرف رفت و در آنجا از محضر سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاء عراقی و میرزا حسین نائینی و… استفاده نمود و سرانجام از نزد سید ابوالحسن اصفهانی و آقا ضیاء عراقی اجازه اجتهاد گرفت و در سال 13007 خورشیدی دوباره به کابل برگشت و مشغول فعالیت‌های علمی و اجتماعی گردید.
در اثر تلاش‌های او شیعیان توانستند به صورت علنی نماز جماعت بخوانند و مناسک مذهبی خود را برگزارنمایند و در روز نوروز جهنده سخی را بالا نمایند. بازسازی مسجد شهید قاضی شهاب، مسجد قعله هزاره‌ها، مسجد همت‌یاری‌خان در چنداول، تأسیس کتابخانه امام صادق در کنار مسجد همت‌یاری‌خان، احداث مسجد و غسالخانه در کنار بنای نظرگاه حضرت ابوالفضل، بازسازی زیارتگاه سخی در کارته‌سخی، تأسیس مسجد جامع در کنار زیارتگاه سخی و تأسیس تکیه‌خانه چنداول در سال 1317 شمسی، از جمله دست آوردهای اجتماعی-مذهبی او محسوب می‌گردند.
سرانجام حضرت آیت‌الله حجت در 12 ثور 1350خورشیدی دیده از جهان فروبست و در محوطه زیارتگاه سخی دفن گردید.
